برخی از مردم در جامعه نقش سیاهی لشکر دشمن را بازی می کنند، بی آن که متلفت چنین بازیگری و بازی خوردن از سوی دشمن بشوند. اینان شاید دشمن دانای ملت خود نباشند، ولی به هیچ حقیقتی دوست نادانی هستند که بیش تر از دشمن دانا آسیب می رسانند. از این روست که در قرآن برخی از مستضعفان که از دشمنان خواسته و ناخواسته پیروی و تبعیت می کنند، در همان حد و اندازه دشمنان دانا و مستکبران ظالم عذاب می شوند نه کم تر.

خدا در قرآن می فرماید: قَالَ ادْخُلُوا فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِی النَّارِ کُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَکُوا فِیهَا جَمِیعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ قَالَ لِکُلٍّ ضِعْفٌ وَلَکِنْ لَا تَعْلَمُونَ ؛ می گوید: در میان امتهایى از جن و انس که پیش از شما بوده‏ اند داخل آتش شوید. هر بار که امتى در آتش درآید، همکیشان خود را لعنت کند تا وقتى که همگى در آن به هم پیوندند. آنگاه پیروانشان در باره پیشوایانشان مى‏ گویند: پروردگارا اینان ما را گمراه کردند. پس دو برابر عذاب آتش به آنان بده! خدا مى‏ فرماید: براى هر کدام عذاب دو چندان است؛ ولى شما نمی دانید. (اعراف، آیه 38؛ و نیز احزاب، آیه 67؛ عنکبوت، آیه 13)

علی بن أبی حمزة می گوید: کان لی صدیق من کتاب بنی أمیة فقال لی: استأذن لی عن أبی عبد الله (علیه السلام) فاستأذنت له علیه فأذن له فلما أن دخل سلم وجلس ثم قال: جعلت فداک إنی کنت فی دیوان هؤلاء القوم فأصبت من دنیاهم مالا کثیرا وأغمضت فی مطالبه؟ فقال أبو عبد الله (علیه السلام): لولا أن بنی أمیة وجدوا من یکتب لهم ویجبى لهم الفئ  ویقاتل عنهم و یشهد جماعتهم لما سلبونا حقنا ولو ترکهم الناس وما فی أیدیهم ما وجدوا شیئا إلا ما وقع فی أیدیهم، قال: فقال الفتى: جعلت فداک فهل لی مخرج منه؟ قال: إن قلت لک تفعل؟ قال: أفعل..؛ دوستی از نویسندگان بنی امیه داشتم. روزی به من گفت: از برایم نزد ابی عبدالله اذن دیدار بگیر! پس برایش اذن گرفتم و ایشان به دیدار امام (ع) آمد. پس وقتی وارد شد، سلام کرد و نشست. سپس گفت: فدایت شوم! من در دیوان این قوم یعنی بنی امیه هستم. پس از دنیا ایشان ثروتی بسیار در اختیارم قرار گرفت که من از آن چشم پوشیدم. پس امام ابوعبدالله صادق(ع) فرمود: اگر برای بنی امیه افرادی نبود که برخی به نگارش و برخی برای گردآوری زکات و خراج و برای جنگ و کشتار و گواهی ایشان وارد عمل نمی شدند، آنان نمی توانستند حق ما را از ما سلب کنند و بگیرند؛ و اگر توده های مردم آنان را به حال خودشان رها می کردند، بنی امیه دنبال چیزی نمی رفتند مگر آن که به آن دست نمی یافتند. جوان پرسید: آیا برای من راه گریزی است؟ حضرت فرمود: اگر بگویم انجام می دهی؟ گفت : آری... این جوان چنین کرد.( کافی، ج 5، ص 106)

پس همین مردم که نقش سیاهی لشکر را برای ستمگران و مستکبران را بازی می کنند به همان میزان در ظلم و ستم نقش دارند؛ پس اگر رهبران کفر و ضلالت دو گناه بزرگی را انجام می دهند که شامل : 1. کفر ورزیدند؛ 2. دیگران را گمراه کردند؛ هم چنین این توده های مردم به عنوان سیاهی لشکر کفر نیز دو گناه مرتکب شدند: 1. از کفر پیروی کردند؛ 2. اجازه دادند تا در خانه حق و هدایت بسته شود.